22-01-2006 Kiezen

Keuzes maken is altijd moeilijk. We moeten kiezen welke steen en welke dakpan we willen.
Dat het geen gewone steen zal worden was al duidelijk. Een beetje apart mag, beetje donkerder dan normaal. Eigenlijk registreren we al maanden lang stenen, "mooie", "lelijke", "misschien stenen" en "zeker niet stenen".
De beste keuze maak je toch als je een heel huis gemetseld ziet. Van de honderden kleine stukjes muur in een showroom wordt je niet vrolijk. Het zegt niets, je ziet zoveel dat je door de stenen het huis niet meer ziet.
Uiteindelijk kwamen we uit in Roelofarendsveen. Aan het Noordplein wordt een heel complex gebouwd met een bonte, rood gemeleerde steen. De muren zijn met verschillende kleuren cement gevoegd, waardoor je steeds andere effecten krijgt. Omdat het best wel een heftige steen is zijn we diverse keren gaan kijken en hebben uiteindelijk een monster opgevraagd.
De keuze is behoorlijk definitief dus we gingen vandaag nog een keer, maar nu wel met de bedoeling een besluit te nemen. We blijven hem mooi vinden en zijn het gelukkig samen eens.
Om zeker te zijn van onze keuze zijn we daarna nog langs twee huizen gereden die op ons lijstje "mooie steen" stonden. Maar we blijven erbij. We gaan voor deze heftige steen en zijn ervan overtuigd dat het prima past bij de stijl van het huis.


De tweede keuze van vandaag is de dakpan. Ook daar zijn we het snel over eens: een donker grijze pan, licht glanzend. Samen met de natuurstenen dakranden zal het vast een sjiek geheel worden.

21-01-2005 Wachtenden voor u

Wat is er toch mis in onze maatschappij? We hebben een heel leger van werkelozen, de economie trekt aan, maar een antwoord op een verzoek of op een brief krijgen valt niet mee.
Dat overkomt ons nu voor de zoveelste keer. 15 december schreef ik een brief over het beëidingen van onze huidige hypotheek. Op 20 januari is de afdeling er nog niet aan toe gekomen, de afdeling is overbelast. Het lijkt de gemeente wel. Duidelijkheid over het afsluiten van stroom of gas is er ook nog niet. Ook dat is al voor de jaarwisseling aangevraagd.

Maar we gaan toch maar gewoon door. In huis zijn er al heel wat kasten leeg, de boekenplanken beginnen ook kaal te worden. Alle zaken die niet meegaan naar de caravan worden ingepakt en naar de schuur gebracht. Wat heeft een mens toch een rotzooi. Gelukkig heb ik de goede stemming om heel veel weg te gooien. Tot nu toe heb ik nog niets gemist van wat ik heb ingepakt, dus wie weet.... als straks het huis klaar is kan er bij het uitpakken misschien nog meer weggegooid worden. We hebben trouwens een stelling gemaakt met spullen die we liever weggeven dan weggooien. Wie weet als je een keer langskomt, is er nog iets voor je bij.

Arie is buiten hard aan het werk. Hij heeft vandaag heel wat kruiwagens zand en stenen verplaatst om een trap naar de deur van de caravan te maken. Het werk in de schuur gaat ook lekker door. De waterleiding en afvoer voor de caravan, de afwasmachine, het extra toilet enz. zijn klaar. Nu nog wat stroom.
Langzaam aan beginnen we ook het huis te slopen. De deur en de wanden van onze bijkeuken zijn ontmanteld, die waren nodig in de schuur. Hergebruik van materiaal is altijd leuker dan naar Gamma rijden.

De grote metamorfose: onze tuin

De tuin ondergaat door al dit gedoe een grote metamorfose.
De leidingen van de caravan moeten er dwars doorheen, de stenen die we uit de straat halen willen we bewaren en moeten ergens een plekje krijgen. En er moet nog wel het een en ander buiten opgeslagen worden.



De rotstuin is vast gesloopt.
De vulkaanstenen die daaruit kwamen liggen nu rond de caravan.



En ook alle varkens hebben daar een plek gekregen.
Het begint al een echt kamp te worden!



De grote Esdoorn die achter in de tuin staat was aan een grote snoeibeurt toe. Helemaal weghalen is geen optie omdat we dan straks vanaf ons terras rechtstreeks tegen de huizen achter ons aan kijken. Dus dan maar een grote beurt.



Eén van de mannen klom in de boom, de ander gaf van onderaf aanwijzingen. De esdoorn is er enorm van opgeknapt. Raar maar waar, als je eronder staat lijkt hij nu nog groter.

De berk voor het huis zouden we in eerste instantie wegdoen, maar we hadden nog geen vergunning aangevraagd. Weghalen kon dus niet en nu is hij alvast een heel eind teruggesnoeid.



Hij is zo opgeknapt dat we het eigenlijk jammer vinden om hem helemaal weg te doen. Toch maar proberen of hij tijdens de bouw kan blijven staan.

De Sondering

Als voorbereiding op het funderingsplan moet er gesondeerd worden. Er komt een speciaal voor dit doel ingericht rupsvoertuig.










Er werd eerst voor het huis een sondering gemaakt. Daarna werd het apparaat met afstandsbediening door de tuin naar achteren verplaatst.
Dat betekende meteen een eind aan de tot dan toe nog redelijk netjes gebleven tuin.

De aanleiding en de start

Toen we ons huis in 1987 kochten hadden we al het idee om het ooit eens te slopen en nieuw te bouwen. Pas nu gaat het ervan komen.


Aanleiding: je gelooft het misschien niet, maar de klimop ging dood.
En ja, dan vraag je je af hoe je de winter doorkomt zonder, want het is in al die jaren een aardig pak isolatie geworden. Praatje hier, praatje daar, een buurman die zegt dat de muren niet meer op te knappen zijn. Dan ga je vanzelf praten over nieuwbouw.
En ja een excuus vonden we ook: we worden een dagje ouder, als we het nu doen kunnen we er nog lekker van genieten.
Zoeken op Internet dus, informatie aanvragen, enz. Pakken folders haalden we uit de brievenbus. We hebben heel wat uurtjes zitten bladeren als we uiteindelijk tot de conclusie komen dat onze smaak niet in een standaard huis te krijgen is. Postbode blij: we gaan zoeken naar een architect, geen gesjouw meer met folders. De architect was snel gevonden: tijdens een van onze ritjes met de Austin kwamen we langs een huis in aanbouw in Nieuwe Wetering.

De stijl sprak ons allebei aan (niet dat ronde raampje hoor) en we gingen er snel nog een keer langs met de digitale camera. Het telefoonnummer van de Architect was op de foto van zijn reclamebord goed te zien en snel gebeld.
Van het een kwam het ander en samen met Harry van Veen hebben we een huis ontworpen naar onze smaak en met voldoende ruimte voor twee personen en twee Austins (in de kelder).

Ter voorbereiding op de bouwaanvraag hebben we als eerste een grondonderzoek laten doen. Een verklaring van schone grond is essentieel voor het verkijgen van vergunning. December 2004 lijkt de uitslag daarvan geen probleem te zijn.

In juni 2005 waren we zover dat we vergunning gingen aanvragen. Enfin.... het is nu januari 2006 en we liggen nog steeds op een van de bureau's van de afdeling Bouw- en woningtoezicht van de gemeente Haarlemmermeer.
Er is om allerlei onduidelijke redenen steeds maar weer vertraging.

9 Januari gaat nu de publicatiedatum in en als het meezit hebben we over 7 weken vergunning. Maar als er iemand bezwaar aantekent hebben we .... een probleem.

Wel zijn we steeds doorgegaan met de voorbereidingen. Je kunt je niet voorstellen wat een geregel, gebel, gedoe en gezuur er allemaal bij komt kijken. De auto weet zo langzamerhand de weg naar het gemeentehuis en de telefoonrekening is tot ongekende hoogte gestegen.

Ondertussen is de sloopvergunning verleend, is het bodemrapport geaccepteerd en wordt de bouwvergunning verleend als er niemand bezwaar aantekent.

De vergunning van het Waterschap Rijnland is ook nog niet binnen, maar telefonisch is daarvoor wel goedkeuring gegeven. We hebben hier vergunning van nodig omdat we op een dijk wonen, en de garage die we onder het huis willen moet aan allerlei eisen voldoen.

Ook hier blijken ambtelijke molens langzaam te malen. Op 6 januari 2006 wordt een brief verstuurd waarin gemeld wordt dat onze aanvraag op 16 november 2005 is ontvangen. De kosten bedragen € 190,= maar we hebben tot op heden nog geen schriftelijke toestemming ontvangen.

De hypotheek is bijna rond, want ja, de aannemer moet leven, de architect wil beleg op brood, de constructeur doet het niet voor niets en vergeet alle leges kosten voor het liggen op het bureau van de betrokken ambtenaar niet.

Het wachten is nu al drie weken op het taxatierapport, waarmee op basis van de bouwtekening de uiteindelijke waarde bepaald wordt.

De sondering heeft inmiddels ook plaatsgevonden en er wordt gewerkt aan het palenplan. Ook dat laat even op zich wachten, half december geef je de naam van de constructeur door, die wordt pas in januari gebeld om tekeningen, en ja als die binnen zijn, dan zijn we misschien volgende week aan de beurt.

En wij maar gewoon doorgaan.......
We zijn in huis aan het inpakken, de schuur wordt verbouwd, een stacaravan geplaatst, ingericht en aangesloten, de kas gesloopt enz. Want ja, als de vergunning verleend wordt willen we zo snel mogelijk aan de slag.

De streefdatum voor sloop is 1 april. Dat dat geen grap is zul je in het vervolg van deze column lezen.

Kijk af en toe de nieuwste foto's, lees onze verhalen en geef je commentaar!
Meld je één keer aan bij Blogger en gebruik je fantasie om ons het komende jaar te steunen door met je muis op Comment te klikken en je toetsenbord te laten rammelen. Ons gironummer is .....

Sloop van de kas

Het was dit weekend ideaal weer om buiten te werken.
Vandaag hebben we samen de kas gesloopt. Het glas is er zowaar allemaal heel vanaf gekomen en heeft voorlopig een plek achter in de tuin gekregen.









De deuren van de kas worden hergebruikt bij de tijdelijke kantine die in de schuur gemaakt is. Niet alleen als kantine voor de bouwvakkers, maar ook voor de wasmachine, droger en niet te vergeten de afwasmachine. Eenmaal daaraan gewend, wil je die natuurlijk niet missen, ook al zit je in een caravan!

Noodwoning

We hebben een stacaravan gehad die weg moest van camping Vrede´s Vreugd in Noordwijkerhout. Tegen transportkosten mochten we hem hebben.

Na een tijdje in Vrede op het Turfspoor in Lisserbroek gestaan te hebben is hij tot onze Vreugd nu in onze eigen tuin gezet.

Vroeg op Zaterdagochtend wordt hij letterlijk achter een tractor gebonden en gewoon over de weg naar huis gereden. Het hek is verwijderd, heel rustig wordt hij achteruit langs het huis het pad op gereden.



Het was maar net aan, de 10 cm die we in de breedte tekort kwamen konden we hem in de heg drukken. Met passen en meten ging het precies.

Onze noodwoning staat op zijn plaats. Nog dezelfde dag zijn er al twee volle aanhangwagens rommel uitgehaald: banken, bedden en vloerbedekking.

De verbouwing kan van start gaan.
We gaan van twee heel kleine slaapkamers één kleine maken. Een nieuw behangetje en wat wandplaten doen wonderen. Ons bed zal er net in kunnen. Waar we al onze kleding moeten laten weet ik nog niet.
In de badkamer moet naast het toilet en de wastafel nog ruimte gevonden worden voor een douche. De leidingen worden allemaal vernieuwd. Voor het geval we weer eens een ouderwetse winter krijgen, worden ze zoveel mogelijk binnendoor gelegd.
De keuken stelt natuurlijk niet veel voor. Maar we hebben een keukenblokje met twee kastjes, een koelkast met daarop een vierpits kookplaat op flessengas en een buffetkastje. Ruimte genoeg in ieder geval voor de wijnglazen, want we zijn wel van plan het gezellig te houden.
De vloerbedekking uit ons huis kan ook in de caravan gebruikt worden en we gebruiken zoveel mogelijk onze eigen meubels.

Ondertussen is er al heel wat werk verzet. De gaskachel en geizer zijn aangesloten. De waterleidingen binnen zijn klaar, de afvoer is bijna klaar en de electra werkt.
In het woongedeelte hebben we gevoerde damasten gordijnen tot de grond. Luxe stof, maar hopelijk dik genoeg om de kou buiten te houden. Alhoewel... als het zonnetje twee tellen op de ramen staat is het warm. Dus in de zomer mogen ze ook de warmte buitenhouden.

Ons oude huis

Eind december 2005.













De laatste foto's van ons oude huis in de sneeuw.












We zijn begonnen met pakken maar proberen het tot na de feestdagen in huis nog gezellig te houden.













De keuken is nog steeds in gebruik, maar achter de kastdeurtjes is meer ruimte dan ooit. Het opruimen en pakken is ook hier begonnen. Wat heeft een mens toch een hoop onnodige zooi in huis! Onze vuilnisbak is deze dagen steeds overvol.