Na een tijdje in Vrede op het Turfspoor in Lisserbroek gestaan te hebben is hij tot onze Vreugd nu in onze eigen tuin gezet.
Vroeg op Zaterdagochtend wordt hij letterlijk achter een tractor gebonden en gewoon over de weg naar huis gereden. Het hek is verwijderd, heel rustig wordt hij achteruit langs het huis het pad op gereden.
Het was maar net aan, de 10 cm die we in de breedte tekort kwamen konden we hem in de heg drukken. Met passen en meten ging het precies.
Onze noodwoning staat op zijn plaats. Nog dezelfde dag zijn er al twee volle aanhangwagens rommel uitgehaald: banken, bedden en vloerbedekking.
De verbouwing kan van start gaan.
We gaan van twee heel kleine slaapkamers één kleine maken. Een nieuw behangetje en wat wandplaten doen wonderen. Ons bed zal er net in kunnen. Waar we al onze kleding moeten laten weet ik nog niet.
In de badkamer moet naast het toilet en de wastafel nog ruimte gevonden worden voor een douche. De leidingen worden allemaal vernieuwd. Voor het geval we weer eens een ouderwetse winter krijgen, worden ze zoveel mogelijk binnendoor gelegd.
De keuken stelt natuurlijk niet veel voor. Maar we hebben een keukenblokje met twee kastjes, een koelkast met daarop een vierpits kookplaat op flessengas en een buffetkastje. Ruimte genoeg in ieder geval voor de wijnglazen, want we zijn wel van plan het gezellig te houden.
De vloerbedekking uit ons huis kan ook in de caravan gebruikt worden en we gebruiken zoveel mogelijk onze eigen meubels.
Ondertussen is er al heel wat werk verzet. De gaskachel en geizer zijn aangesloten. De waterleidingen binnen zijn klaar, de afvoer is bijna klaar en de electra werkt.
In het woongedeelte hebben we gevoerde damasten gordijnen tot de grond. Luxe stof, maar hopelijk dik genoeg om de kou buiten te houden. Alhoewel... als het zonnetje twee tellen op de ramen staat is het warm. Dus in de zomer mogen ze ook de warmte buitenhouden.
